Poezitë janë përzgjedhje nga libri i autores Mona Agrigoroaiei “Pasazhi i Çlirimit”
![1]()
BAC, NUK U KRY!
(Kushtuar Komandantit Legjendar të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – UÇK, Adem JASHARI)
Bac, nuk u kry!
Betimin nuk e kemi përmbushur…
Se Shqipëria Etnike akoma është e ndarë;
Dhe, në kolonizim kërrusur,
Duan për ta vrarë!
Bac, nuk u kry!
Duan të të mashtrojnë,
Nëpër tubime të të shpërdorojnë!
Pushtetarët maskarenj,
që nuk kanë ideal;
Por, që veprojnë sikur një djallë!
Bac!
Në rrugën tende ne do të ecim,
Përkushtuar do të shkundim zinxhirët e përbindëshit!
Për Atdhe jemi të gatshëm të vdesim,
Por, kurrë më në prangat e pushtuesit.
Bac!
Dhe, sikur një zë i rreptë më foli,
Shpresë të fortë më solli:
“Bijë, mos u dëshpëro
Mua aspak mos më vajto!
Se maskarenjtë nuk janë të përhershëm,
Shqipëria Po!
Atdheu ynë i pathyeshëm
Në kolonizim më JO!
Gjaku im kurrë s’bëhet ujë!
Thuaj atyre që bëjnë vetëm bujë:
Se unë s’kam rënë për gjoja <<pavarësi>>
Me gjithë trupin e me hundën thellë nën Serbi!
Mu në strofullin e ujkonjave do të godasim
Mu atje ku iu dhemb më së shumti do t’i pëlcasim!
Dhe, mbi greminat e shtigjeve do të ngrihet
Shqipëria Etnike, diell që nuk venitet!”
Rumani, 1 nëntor 2013
HARUN ALIUT
(Në 3-vjetorin e rënies së tij heroike)
Kreshniku Harun u frymëzua
Që idealin ta ndjekë pa pushim
Për liri e atdhe ai u mundua
Jo për marrëveshje pa çlirim.
Në Ohër shkau ka mashtruar
Se do të jepte << të drejta>>
Haruni jo, nuk është dorëzuar
Ai e dinte se çka është e vërteta.
Haruni e dinte se shkau s’ka besë,
Se për liri e kemi një shpresë,
Prandaj rrugën e ka vazhduar
Rezistencën nuk e ka pushuar.
Fort goditi dorën gjakatare
Në luftën çlirimtare
Dhe pas saj, deri në flijim,
Një jetë e tërë për ribashkim.
Rumani, 12 maj 2013
TAHIR DHE NEBIH MEHËS
(Në 32-vjetorin e rënies së tyre heroike në Prekaz të Drenicës)
Kur lukuni e bishave policore
Rrethoi kullat e Drenicës,
Ju qëndruat me pushkë në dorë:
Si bijtë e Azem Galicës.
Në <<ditën e milicisë>>
Horrat erdhën për t’u krekosur
Ju dhatë shembullin e trimërisë
Ju gjetën të armatosur!
O Tahir e Nebih Mehë!
Shqiponja që fluturojnë,
Yje që shndërrisin e luftojnë
Kundër qenit vrasëtar që leh.
Lehja e tij s’po na frikëson.
Ashtu duhet ta kuptojmë:
Me guxim na frymëzon
Shqipërinë ta ribashkojmë!
Rumani, 13 maj 2013
<<Atdheut të mos i shërbesh me fjalë!>>
(Poezi kushtuar dëshmorit Naser Krasniqi me rastin e 14 vjetorit prej rënies së tij në fshatin Ratkoc të Kosovës)
Zana e natës në lindjen e Naserit kaloi
E me zë përallore kështu kumtoi:
<<Nëna të lindi, more djalë,
Që atdheut të mos i shërbesh me fjalë!
Por me vepra heroike
Për ribashkim të trojeve etnike.>>
E ky fat e ka ndjekur
Fuqia e tij kurrë nuk është mekur.
Gjithmonë në rrjedhat përparimtare,
I drejtë e me frymë bujare.
Syri i keq i bishave pushtuese
E vështroi me poshtërsi
I përballuar me kriminelin
Ai iku në Gjermani.
Kur kushtrimi në Kosove ra
Naseri në atdhe kthehet
Gjerdan fishekësh në gjoks ka
Në Ratkoc dëshmor bëhet.
U dridh toka e u bë errësirë
Zana e natës prapë mori ngjyrë
Në rënien e tij, e luftëtarit,
Në rënien e Naser Shqiptarit,
Ujë të kthjellet nga kroi i mirë,
Ushtarëve trima u dha
Në këtë rrugë të vështirë,
<<Mposhtni armikun!>>, fort u tha.
Dhe u zhduk në errësirë.
Rumani, 5 qershor 2013
QIELLI U SKUQ!…
(Poezi kushtuar vëllezërve Gazmend e Blerim Lokaj në 15-vjetorin e rënies së tyre heroike)
Në Prejlep, familja Lokaj
E përndjekur përherë
Se bleu tokat e malazezëve,
Pesë toka përnjëherë.
U mor peng dhe u burgos
Nga pushtuesi serb u pa
Gjithmonë me sy të keq,
Gjithmonë kërbaç iu dha.
Gazmendi e Blerimi
Që të rinj nuk pranuan,
Në ushtrinë vrastare të shkaut
Ata nuk u inkuadruan.
Ata pritën me gëzim
Vetëm ditën e betimit!
Kur në UÇK u rreshtuan
Për idealin e ribashkimit.
Por dielli u shua një ditë
Kur Gazmendi në Prejlep ra
Qielli u skuq pastaj
Kur Blerimi në Dranoc u vra.
Dy vëllezër trima me fletë
Me përkushtim të madh luftuan.
Ata nuk dorëzuan lehtë
Të armatosur në dhëmbë qëndruan.
Rumani, 5 qershor 2013
